Siyaset yozlaştıkça
Yozlaşan siyaset, bir tuhaf alem,
Herkes selden bir kütük kapma peşinde.
Mutluluk, vallahi bir sahte rüya,
Bir lokma ekmek için diz çökenler varken.
Bilgi denizleri farazi,
Çoğu bilgi çöp, ayıklayamıyor insan.
Eleştirel düşünmek, tehlikeli bir laf,
Beyinler, algılara yapışıp kalmış, saf.
Empati duygusu, belki bir kelime,
Çoğu bencil, diyor ki sana ne,
Saygı ve sevgi, sadece bir masal,
Gerçekte nefret ve kibir, işte o şahane.
Sağlıklı beden, belki bir hayal,
Fast food ve abur cubur, her yerde,
Spor yapmak, zaman mı var,
Ritüel de spordur her bedende,
Zamanı yönetmek, tam bir illüzyon,
Stres içinde iken, o dakikalar zulüm,
Geleceğe hedefler belirlemek mi,
Kuralı koyan sen değilsen, tam bir oyun.
Yaratıcı olmak, belki bir masal,
Herkes kopyalarken birbirini,
Risk almak, tam bir delilik,
Şimdi moda ittifaki gerçeklik..
Arşa uzanmış gösteriş kibir,
Yan bakan yandan bakan etiketlenir bir bir.,
Hayallerinden vazgeçmemek muhaliflik.
Adını da koymuş erkler, işbirlikçilik.
Yozlaşan siyaset, bir tuhaf alem,
Ne sonu belli, nede başı.
Nefes almak mı, belki bir nebze,
Atabilirsen ideallerini yere.
Yozlaşan siyaset, bir tuhaf alem,
Doludur sahtelik riya ve haset.
Zenginlik ve güç, tek amaç,
Gitmiş idealler, siyaset olmuş araç.
Siyaset denizinde yüzenler,
Kendi bakış açıları, olmuş birer moda .
Peşlerinde bir sürü olsa da,
Görmüyorlar, çoğunluk dogmalarda,
Empati duygusu, sadece sloganlarda,
Saygı ve sevgi, kelimelerde saklı.
Hoşgörüden bahsedenler, o en büyük zalimler,
Kendi bencil çıkarları için, her şeyi çiğnerler.
Zaman yönetimleri, bir kaos,
Hedefler belirlemek, lafı güzaf.
Plan ve programdan eser yok,
Erteleme hastalığı, her yerde saf saf.
Yaratıcılıkları, klişelerin gölgesinde,
Yeni şeyler denemek, cesaret.
Risk almaktan korkanlar, başarısızlığa mahkum,
Hatalardan ders çıkarmak, unutulmuş bir meziyet.
Kibir tavan yapmış,
Yandaşlık, zorluklara karşı bir zırh.
Yozlaşan siyasette ütopik bir dünya ise.
Sonsuz arayış.
Çağdaşlık, medeniyet hatta refah,
Zengin ve mutlu olmak bu hayatta,
Düşlemesi kolay, lakin zor bu iş,
Çoğu oyun, çoğu palavra.
Empati ve başkalarını anlamak,
Saygı ve sevgi, hatta hak,
Üzerine üstlük hoşgörülü olmak, nerde?
Kim kaybetmiş de bulmuş yozlaşan siyasette.
Sağlıklı bir bedene sahip olmaktır,
Spor yapmak, doğru beslenmek.
Ve iyi uyumak, stresi yönetmek, her daim,
Yozlaştıkça siyaset, kim rahat uyur kim..
Zaman hedefler plan proğram, tutmaz asla,
Eee, Nerede kaldı yaşam.
Baş eğmek diz kırmak, modern kölelik yahu,
Yozlaşan siyasetin dikdatoryal ayak sesleridir bu.
Yaratıcı olmak, denemek yeni şeyler,
Muhalifsen korkmayacaksın risk almaktan.
Yenilmişliğin prangasını kırıp atamadıkça
Ders almayacaklar yaşanmışlıktan.
Yozlaştıkça siyaset
Hayal oldu mutlu mesut yaşam
Köleliği hazmettikçe bu millet
Bekleyin geliyor zam üstüne zam.
Ahmet ATAM
Herkes selden bir kütük kapma peşinde.
Mutluluk, vallahi bir sahte rüya,
Bir lokma ekmek için diz çökenler varken.
Bilgi denizleri farazi,
Çoğu bilgi çöp, ayıklayamıyor insan.
Eleştirel düşünmek, tehlikeli bir laf,
Beyinler, algılara yapışıp kalmış, saf.
Empati duygusu, belki bir kelime,
Çoğu bencil, diyor ki sana ne,
Saygı ve sevgi, sadece bir masal,
Gerçekte nefret ve kibir, işte o şahane.
Sağlıklı beden, belki bir hayal,
Fast food ve abur cubur, her yerde,
Spor yapmak, zaman mı var,
Ritüel de spordur her bedende,
Zamanı yönetmek, tam bir illüzyon,
Stres içinde iken, o dakikalar zulüm,
Geleceğe hedefler belirlemek mi,
Kuralı koyan sen değilsen, tam bir oyun.
Yaratıcı olmak, belki bir masal,
Herkes kopyalarken birbirini,
Risk almak, tam bir delilik,
Şimdi moda ittifaki gerçeklik..
Arşa uzanmış gösteriş kibir,
Yan bakan yandan bakan etiketlenir bir bir.,
Hayallerinden vazgeçmemek muhaliflik.
Adını da koymuş erkler, işbirlikçilik.
Yozlaşan siyaset, bir tuhaf alem,
Ne sonu belli, nede başı.
Nefes almak mı, belki bir nebze,
Atabilirsen ideallerini yere.
Yozlaşan siyaset, bir tuhaf alem,
Doludur sahtelik riya ve haset.
Zenginlik ve güç, tek amaç,
Gitmiş idealler, siyaset olmuş araç.
Siyaset denizinde yüzenler,
Kendi bakış açıları, olmuş birer moda .
Peşlerinde bir sürü olsa da,
Görmüyorlar, çoğunluk dogmalarda,
Empati duygusu, sadece sloganlarda,
Saygı ve sevgi, kelimelerde saklı.
Hoşgörüden bahsedenler, o en büyük zalimler,
Kendi bencil çıkarları için, her şeyi çiğnerler.
Zaman yönetimleri, bir kaos,
Hedefler belirlemek, lafı güzaf.
Plan ve programdan eser yok,
Erteleme hastalığı, her yerde saf saf.
Yaratıcılıkları, klişelerin gölgesinde,
Yeni şeyler denemek, cesaret.
Risk almaktan korkanlar, başarısızlığa mahkum,
Hatalardan ders çıkarmak, unutulmuş bir meziyet.
Kibir tavan yapmış,
Yandaşlık, zorluklara karşı bir zırh.
Yozlaşan siyasette ütopik bir dünya ise.
Sonsuz arayış.
Çağdaşlık, medeniyet hatta refah,
Zengin ve mutlu olmak bu hayatta,
Düşlemesi kolay, lakin zor bu iş,
Çoğu oyun, çoğu palavra.
Empati ve başkalarını anlamak,
Saygı ve sevgi, hatta hak,
Üzerine üstlük hoşgörülü olmak, nerde?
Kim kaybetmiş de bulmuş yozlaşan siyasette.
Sağlıklı bir bedene sahip olmaktır,
Spor yapmak, doğru beslenmek.
Ve iyi uyumak, stresi yönetmek, her daim,
Yozlaştıkça siyaset, kim rahat uyur kim..
Zaman hedefler plan proğram, tutmaz asla,
Eee, Nerede kaldı yaşam.
Baş eğmek diz kırmak, modern kölelik yahu,
Yozlaşan siyasetin dikdatoryal ayak sesleridir bu.
Yaratıcı olmak, denemek yeni şeyler,
Muhalifsen korkmayacaksın risk almaktan.
Yenilmişliğin prangasını kırıp atamadıkça
Ders almayacaklar yaşanmışlıktan.
Yozlaştıkça siyaset
Hayal oldu mutlu mesut yaşam
Köleliği hazmettikçe bu millet
Bekleyin geliyor zam üstüne zam.
Ahmet ATAM
Yorum Gönder