Ben Her Kişiyi Kendim Gibi Bilirim 🧠🫂

Başkasını tasvir ederken Kişi, Aslında Kendini mi Anlatır.

Rahmetli annem, “Kişiyi nasıl bilirsin?” diye sorana hep “Kendim gibi.” derdi. Çocukken bu sözün anlamını pek kavrayamamıştım. Sonra zamanla düşündüm, taşındım ve anladım ki bu cümle adeta hayatın şifresiymiş. Birisini tanımak istiyorsan, onun başkalarını nasıl tanımladığına bak; çünkü aslında o tanımlamaları yaparken kendisini anlatıyordur.

1. Aynaya Bakmak Gibi 🪞

Birini tanımak, aynaya bakmak gibidir. Eğer sinirliysen, onun da sinirli yanını görürsün.

Eğer merhametliysen, onun gözünde bir kuşu bile incitmeyecek biri olursun.

Yani, başkalarını aslında kendi yansımamızla algılarız.

Ayna kırık mı?

Görüntü de yamuk olur.

Kalbin pusluysa, başkası da sana hep sisli görünür. 🌫️

2. Ayakkabının İçindeki Taş 🥾🪨

Birini yargılamadan önce onun ayakkabısını giymek gerektiği söylenir ya… Ama ayakkabının içindeki taşı da hissetmek lazım.

Senin ayağını acıtan taş, belki onun için bir masaj topudur.

Yani, aynı hayatı yaşasak bile acı eşiğimiz farklıdır. Ama biz genelde kendi acımıza göre başkalarını değerlendiririz. "Ben olsam böyle yapmazdım" deriz.

E, zaten sen değilsin ki! 🤷‍♂️

3. Kalp Termometresi 🌡️❤️

İnsanları tanımak için sadece dışarıdan bakmak yetmez. Bir çeşit kalp termometresine ihtiyaç var. Ancak o termometreyi kendi içimize göre ayarlıyoruz. Senin için 38 derece sevgi, bir başkasına göre 40 derece aşırı ilgi olabilir. Senin "azıcık kırıldım" dediğin şey, bir başkası için "yıkıldım" anlamına gelebilir.

Yani ölçü hep bizden geliyor.

Ama ölçü aletimiz bozuksa, tanıdığımız herkes yanlış çıkar. 😵‍💫

4. Bahçeye Ektiğin Tohum 🌱🌻

Birine güven tohumu ekersin, ama sana diken verir. Belki de tohumu yanlış toprağa ektin; belki o toprak sadece kaktüs yetiştirir. İnsanları tanımak, toprağı tanımak gibidir. Ama biz genelde başkasını kendi bahçemize göre değerlendiririz. "Ben olsam böyle büyürdüm" deriz. Oysa senin güneşin başka, onun yağmuru başka. ☀️🌧️

Sonuç: Kendini Tanımadan Kimseyi Tanıyamazsın 🧭

Bu sözün anlamı şu:
Kendini tanımadan, başkalarını doğru bir şekilde tanıyamazsın.
Çünkü herkesin aynası, kendi kalbindedir.
Kalbin ne kadar berrak olursa,
Başkalarını da o kadar net görebilirsin.

----

Bir gün sordular, “İnsanı nasıl bilirsin?”
Ben sustum. Aynam konuştu.
Aynada ben vardım,
Ama gözler başkaydı.
Bir çift yorgun göz,
Bir çift suskun dua,
Bir çift “ben de senim” diyen zaman.

Ayakkabımın içinde bir taş,
Her adımda başka bir hikâye.
Ben acı dedim,
O alışkanlık dedi.
Ben yara dedim,
O nasır dedi.

Termometreyi kalbime tuttum,
37.5 derece sevgi çıktı.
Ama onunki 39’du, Yanıyordu.
Ben “çok oldun” dedim,
O “az bile” dedi.

Bir çiçek ektim,
Toprağı kendimden bildim.
Güneşi ayarladım,
Yağmuru dua ile çağırdım.
Ama çiçek eğildi,
Ben başka bir iklimim, dedi.

Sonra annem geldi rüyama,
Başörtüsüyle, Gülümseyerek,
İnsanı kendin gibi bil,” dedi.
Çünkü başka bir ölçün yok.”

Ben de anladım,
Aynalar kırılır,
Taşlar yer değiştirir,
Termometreler şaşar,
Çiçekler solsa da,
İnsan hep kendine bakar.

Ahmet ATAM

Rahmetli annem, bu lafı söylerken belki filozof değildi, Ama kalbinin filozofuydu. Ve bize dedi ki: İnsanı kendin gibi bil. Ama önce kendini doğru bil.