-->
zWZ3ZJ90R4zzhbql6NUZDSuEAK5vmsQ96TEJw5QR
Bookmark

ÖMRÜN SON BAHARI

Ömrümün son baharı
Ömrümün son baharı


Ömrün son baharı nasıl geçer dersiniz, Altmışı geçtik artık, yirmili yaşlarından çok farklı, kırklı yaşlarından değişik , elli yaşlarından ise daha olgun bakıyor insan yaşama , daha bir kabullenici oluyor , sanki 
Artık öyle Lüks bir hayat istemiyor gönül 

Ömrün son baharında gönül ne ister

Basit bir kır evi meselâ, toz toprak içinde, önünde bahçe, envaı çeşit çiçek, hepsini, evden uçup gidenlerin yerine koymak için.
Artık öyle her öğüne mükellef bir sofrada istemiyor insanın canı.
Maksat karın doyurmak 
Sabahları bir çorba, tarhana olursa hora geçer
Akşamları bir tost, bir çay neyine yetmez ki!
İnsan Yaşı ilerledikçe olanla yetinmeyi öğreniyor 
Eskisi gibi oturdun mu sofraya, götüremiyorsun zaten!

Örün son baharı tüketimin azaldığı yıllar

Daha Az yiyip, daha çok su içiyorum.
Birde her gün almam gereken ilaçlarımı unutmasam, bıkkınlık geldi yani, bağımlısın.
İki, üç, dört 
Sonra geriye sayım başlıyor
Tek sayıya düşme olasılığını düşünmek ise
Dehşet verici!
Diyorsun ki 
Sıralı ölüm olsun 
Her kuş yuvadan uçtukça dal değil, gövde sarsılıyor.
Birde buna alışabilsen.

Ne güzel anlatmış Erkin Koray mısraların da Ömrün sonbaharını



Günlere bakarsın katı katı,
Üzerine çekersin perde.
Yoldan geçenler var da
Her akşam gelenler nerde?
Kara yazı yazıldı sanma
İnsanın kaderi böyle…
İnsanoğlu işte
El hak alışacaksın, çaresiz.
Aslında insanın evden çıkmayı pek canı istemiyor artık 
Lüzumu hariç, o da bakkal kasap işte
Ne yaparsın 
Gün bir, öğün üç.
Acıyan ağrıyan yerin başka , acıkan yerin başka oluyor 

Ömrün son baharında kabuğuna çekiliyor yaşlı gönüller

Dışarıda isen, evde uzandığın divan, mıknatıs gibi çekiyor insanı, gel, gel.
E, dile kolay 
Duramaz 
Hemen dönersin 
Onca yılın beraberliği var, çöküyor zamanla oturduğun yer bile, zamanla.
Uzun zamandır birkaç düğün dernek harici katılmadım kalabalıklara 
İnsanlar ve kalabalıklar boğuyor artık.

Gönül sesi daha bir açılıyor ömrün son baharında 

Kulakların ağır işitse de gönül kulağı fısıltıları bile duyuyor
Duymadığım, yâda duymak istemediğim
Ne kadar çok farklı ses varmış, güçlü günlerimde bastırdığım!
Ne kadar farklı fikir varmış.
Gerçi, başkalarının benim hakkımda fikirlerinin beklentilerinin artık anlamı kalmadı bende, ne destek, nede köstek olacak imkân da yok artık.

Birde.

Ne demişler herkes aklını pazara çıkarmış 
Dönmüş yine kendisi almış diye!
Artık diyorum ki 
Herkesin aklı kendine.
Herkes kendi yoluna, anladım ki su akar yolunu bulurmuş 
Tartışma olmasın diye hiçbir şeyi uzatmayacağım artık.
Dedim ya, Herkesin aklı kendine 
Bende kendi aklımı yazılara döküyorum işte.
Beğenen alır 
Beğenmeyen almaz.
Vallahi, Bedava 

Her şeyin basitleştiği yıllardır ömrün son baharı

Basite indirgedim her şeyi 
Evde bile eşya fazlalığı istemiyorum artık 
Saçlarımı dahi neredeyse üç numara kesiyorum
Basit olsun, yapmasın ağırlık.
Ne o gardırop dolusu kıyafetler 
Bazen kızıyorum, çıplak mı kaldın da aldın bu kadar elbiseyi diye 
Bu saatten sonra 
  • Sevmediklerimi görmezden gelecek
  • Beğenmediğini yemeyecek
  • Hoşlanmadığını giymeyeceğim 
Hiç umurumda olmayacak kimin ne yaptığı ne söylediği.
Kendi hayal dünyamda, sigaram ve birde kanepem 
Ne demişler 
  • Mutlu mu olacaksın 
  • Az insan
  • Az eşya ha bir de 
  • Az yemek ha 
İhtiyaçtan fazlası her şey hamallık çünkü.
Ayaklar artık eskisi gibi yürümüyor, ne kadar zorlarsan zorla , yaşını fısıldıyor kulaklarına 
Gözler kulaklar ha keza.
Hiç hissetmez iken cereyanı 
Ufacık esinti kasırga gibi sanki 
Kar ne ki, yağmur bile donduruyor artık 

Son baharın güzelliği

Güzel tarafları yok mu?
Var, hiç olmaz mı?
Belki de hayatımın en mutlu yıllarını yaşıyor olabilirim.
Uyumlu bir eş, güzel çocuklar, tatlı mı tatlı torun 
Artık ne gelecek korkusu ne de geçim sıkıntısı 
Ah birde şu bacaklar ağrımasa 

Bu saatten sonra Devletten aylık Allah'tan sağlık zamanı Varsa bu ikisi, gam yok.


Yorum Gönder

Yorum Gönder

Yorumlarda lütfen saygılı olun