Karanlık ve aydınlık şiiri

Karanlık ve aydınlık

Karanlık ve aydınlık, bir yol ayrımı,
Savaşır durur yüreklerde her daim. 

Melek mi yoksa şeytan mı, hangisi galip? 

Seçimlerin esiri, her nefes bir an.

Doğamız mı belirler kaderimizi? 

Yoksa çevremiz mi şekillendirir benliğimizi? 

Ailemizin mi gölgesindeyiz hep? 

Yoksa özgür irademiz mi yazar kaderimizi?

Fakirlik mi iter bizi karanlığa? 

Yoksa eşitsizlik mi körükler öfkemizi? 

Şiddet mi besler içimizdeki kini? 

Yoksa sevgi mi aydınlatır kalbimizi?

Seçimlerimizdir anahtar, 

Iyiye ve kötüye açılan kapılar. 

Sevgiyi seçebiliriz merhamet ve şefkatle, 

Ya da nefret saçarız öfke ve kinle.

Hatalar yaparız hepimiz, 

Önemli olan ders almaktır her düşüşten. 

Kalkmaktır her seferinde, daha da güçlü bir şekilde, 

Işığa uzanmaktır umutla ve inançla.

İçindeki iyiliği besleyen, 

Sevgiyle sarılır herkese.

Güzel bakan, güzel görür

El ele, yürek yüreğe .

İnsan nedir? Melek mi, şeytan mı? 

Yoksa bir gölge mi , karmaşık ve gri.
Doğamız mı yazar kaderimizi, 

Yoksa seçimlerimiz mi yönlendirir bizi?

Aile ve çevre mi şekillendirir benliğimizi, 

Yoksa toplum mu dikte eder kuralları?
Yoksulluk, eşitsizlik ve şiddet mi, 

Nedir karanlığa sürükleyen bizi.

Sevgiyi seçenler, 

Yıkar atar nefret duvarlarını.
Şefkati tercih edenler  

Sarıp sarmalar yaralı ruhları.

Her birimizde var, 

Bir iyilik tohumu, filizlenmeyi bekleyen.
Kim ki Sularsa o tohumu, 

Sevgi ve merhamet filizlenir hemen.

 

Ahmet ATAM