 |
| emeklinin çilesi |
Emeklinin çilesi ölünce mi biter
Bir zamanlar her işte ter döktü,
Asi olmadı hiç, hep boyun büktü.
Gençlik hevesiyle ne hayal kurdu
Emekli oldu üçün birini buldu..
Geldi gün, çekildi bir köşeye,
Cebinde üç kuruş yokmuş iktidara ne.
Elektrik, su, doğalgaz zam üstüne zam,
Ay sonu gelmeden eriyor tüm imkân.
Markete girer, dizleri titrer,
Etikete bakınca yürek sızlar, biter.
Peynir mi alalım, yoksa ekmek mi?
Hangi birine yetişsin bu emekli?
Çayı ince, şekersiz bir bardak,
Ekmek bayat, tuz ise az olacak.
Çarşıya çıksa boynu bükgün,
Hâlini gören, sanır ki herkesle küskün.
Siyasetçi meydanda söz verir her daim,
Emekliye müjde! der, ama sonuç hep vahim.
Sadaka verir gibi bir zam gelir,
Haftasına bile kalmaz biter, erir.
Ey genç kardeşim, ders al bu hâlden,
Plan kur kendine, uzak dur hayâlden.
Bu memleketin emekçisi hep borçla yaşar,
Seni senden başka kim umursar?
Ah emekli, çilesi bitmeyen adam,
Nerde kaldı bunca çaban.
Hep umutla yaşar emekli, her gece dua,
Belki der, yarın değişir mi acaba bu hava.
Kimi der, "Şükret haline!"
Hal mi kalmış ki, dizinde!
Çilesi derin emeklinin, kalbi kırık,
Bilir ki "Rahat uyku, ölümledir artık.
Yazılsa tek bir söz, mezar taşına,
Bu çileli dünyaya gelmeyeyim bir daha.
Duyan olur, cevap gelir mi acaba
Toprağın altında bile umut bir başka bahara.
Zamlarla Dans eden emeklinin çilesi
Pazarda çürümüş soğan kokusu,
Ay sonu gelmeden sigarası bitmiş çoktan.
Hayat pahalı,
Ama emekli ucuzdur,
Pazarlık eder gibi yaşar,
Canı bedava, nefes alsın yeter.
Emekli maaşı mı?
Umutlara taksim edilmiş.
Bir dilim ekmek, yarım paket margarin,
Ve eski bir radyo
Sesleniyor haberlerden,
Yine zam geldi, ama korkmayın, istikrar bizden.
Faturalar sıralanır masada,
Tıpkı eski bir mehter takımının askerleri,
Bir ileri, iki geri,
Elektrik göz kırpar,
Su naz yapar,
Bir kilo kıyma mı, belki başka bahar.
Kış yaklaşıyor,
Doğal gaz hikâyeleriyle ısınır içleri.
Televizyonlarda kahkahalar,
Ama emeklinin dişleri gıcırdar,
Sıcak bir çorba, belki bir tas mercimek,
Hayat emekliye kara mizah
En iyisi kısa yoldan gidek..
Bu şiir mi?
Hayır, bu yaşamdır,
Dizelerden daha kara,
Ama yine de bir umut taşır.
Bir gün uyanır belki,
Ve gerçeği görür:
Emeklilik, yaşamın ödülü değil,
Siyasetçinin hırsızlığıdır.
Devran döner, gün olur,
Atam derki eden ettiğini bulur.
Emekliyi yük gören siz,
Dilerim kefensiz gidersiniz.
Ahmet ATAM
Yorum Gönder