emeklinin çilesi

emeklinin çilesi

Emeklinin çilesi ölünce mi biter Bir zamanlar her işte ter döktü, Asi olmadı hiç, hep boyun büktü. Gençlik hevesiyle ne hayal kurdu Emekli oldu üçün birini buldu.. Geldi gün, çekildi bir köşeye, Cebinde üç kuruş yokmuş iktidara ne. Elektrik, su, doğalgaz zam üstüne zam, Ay sonu gelmeden eriyor tüm imkân. Markete girer, dizleri titrer, Etikete bakınca yürek sızlar, biter. Peynir mi alalım, yoksa ekmek mi? Hangi birine yetişsin bu emekli? Çayı ince, şekersiz bir bardak, Ekmek bayat, tuz ise az olacak. Çarşıya çıksa boynu bükgün, Hâlini gören, sanır ki herkesle küskün. Siyasetçi meydanda söz verir her daim, Emekliye müjde! der, ama sonuç hep vahim. Sadaka verir gibi bir zam gelir, Haftasına bile kalmaz biter, erir. Ey genç kardeşim, ders al bu hâlden, Plan kur kendine, uzak dur hayâlden. Bu memleketin emekçisi hep borçla yaşar, Seni senden başka kim umursar? Ah emekli, çilesi bitmeyen adam, Nerde kaldı bunca çaban. Hep umutla yaşar emekli, her gece dua, Belki der, yarın değişir mi acaba bu hava. Kimi der, "Şükr…