Anneye hasret şiiri

Anneye hasret şiiri

Annem Sesin Kalbimde Kaldı Şiiri

Anne…
Adını söylerken bile
Bir iç çekişle titrerken dudaklarım,
Yüzün, zamana direnen bir anı gibi
Hep kalbimin eşiğinde…


15'imde sustu zaman,
Çocuk sesim o günden beri büyümedi,
Her yaşımda sana dokunmak istedim
Ama ellerim hep boşluğu tuttu.


Kimi sabahlar
Gökyüzüne bakarak seni aradım,
Bir kuşun kanadında,
Bir rüzgârın dokunuşunda,
Bir ekmeğin kokusunda
Belki sen varsındır diye…


Yarım asır geçti anne,
Yokluğun, varlığından daha kalabalık,
Yokluğun, suskunluğun kadar gürültülü,
Bir gölge gibi peşimde gezdi durdu.


Ne zaman bir anne sesi duysam,
Gözlerim kendi sesimi arar içinde
Çünkü ben,
Senin sesine hiç veda edemedim.


Bir duvar saati gibiyim,
Bir yelkovanı hasret, diğeri hüzün…
Ve her tik takında
"Anne" diyen sessiz bir çığlık var.


Bu gün 68’imdeyim,
Ama hala dizlerine baş koymak istiyorum,
Bir öpücük istiyorum alnıma
Çünkü yaş kaç olursa olsun
Özlem, çocuk kalıyor içimde.


Anne…
Eğer duyuyorsan,
Bil ki hiç büyümedim ben,
Sadece yaşlandım.
Ve hâlâ en çok
"Anne" demeye hasretim.


Ahmet ATAM.