Ortadogu Amerika İsrail Güc Dengesi

Ortadoğu’da Mısır, Türkiye ve İran birleşse bile Amerika ve İsrail’e meydan okuyabilir mi? Gazze üzerinden yapılan sert çıkışların perde arkası ne?

Ortadoğu Amerika İsrail Güç Dengesi

Ortadoğu Amerika İsrail Güç Dengesi

Ortadoğu’da İsrail ve Amerika’ya Karşı Koyabilecek Bir Güç Var mı?

Ortadoğu’da Mısır, Türkiye ve İran birleşse bile Amerika ve İsrail’e meydan okuyabilir mi? Gazze üzerinden yapılan sert çıkışların perde arkası ne?

Farz edelim ki Bilal kardeşim, sen mahallede top oynuyorsun. 

Karşında iki kişi var: biri mahallenin en iri, kaslı çocuğu (Amerika), diğeri de onun en yakın arkadaşı (İsrail). 

Şimdi sen tek başına bu ikisini alt edebilir misin? 

Zor. 

Peki, birkaç arkadaşını da yanına alsan? 

Mesela Mısır, Türkiye ve İran… 

Hadi bakalım, bu ekip bu iki devi alt edebilir mi? 

İşte Ortadoğu’nun siyasi denklemindeki asıl mesele bu.

Amerika = Mahallenin Abisi, İsrail = Yanındaki Sadık Kanka

Amerika, her yıl trilyon dolarlık bütçesiyle dünyada askeri harcamalarda zirvede. 

Elinde sapan değil, tankı, uçağı, nükleer silahları var. 

İsrail ise onun yan cebinden çıkan bir çakı gibi; küçük ama keskin, yüksek teknolojiyle donatılmış. 

Mahallede kavga çıksa, ikisi hemen sırt sırta veriyor.

Peki, Mısır – Türkiye – İran Üçlüsü Ne Yapar?

Şimdi gel bakalım Bilal, senin takımın sahaya çıksa:

• Mısır: Kalabalık bir nüfusu var ama ekonomik sıkıntılarla boğuşuyor. Bir anlamda koşu sahasında nefesi çabuk tükenen oyuncu gibi. Gazze’nin kapısı onun elinde ama İsrail ve ABD’yle ipleri koparmak istemez. İçeride halkına “bakın Filistin’in yanındayım” der, dışarıda ise diplomasinin ince ipinde yürür

• Türkiye: Orta saha oyuncusu gibi, hem savunmaya koşuyor hem hücuma çıkıyor. Ama ekonomik olarak beli biraz bükülmüş, sürekli nefeslenmek zorunda. Gazze meselesi iç politikada güçlü bir duygusal sermaye. Halkın vicdanına dokunur, meydanlarda alkış toplar. Ama gerçek savaş ihtimali masaya geldiğinde ekonomi ve NATO üyeliği hatırlanır, geri adım atılır.

• İran: Saha kenarında hep kükreyen ama ambargolar yüzünden kondisyonu düşmüş bir forvet gibi. Tehdit ediyor, şut çekiyor ama top çoğu zaman kaleyi bulmuyor. Yıllardır “İsrail’i haritadan sileceğiz” söylemi var. Fakat perde arkasında ambargolar, ekonomik krizler ve kendi halkının talepleri yüzünden tam saha pres yapamaz. Yine de kendi kamuoyunu diri tutmak için “direniş lideri” rolünü oynamaya devam eder.

Bu üçlü bir araya gelse, evet mahallede ses getirir. Ancak karşılarındaki Amerika-İsrail ikilisi yalnızca mahalleyi değil, tüm dünyayı arkasına almış durumda.

Maçı Kazanmak İçin Sadece Güç Yetmez

Bilal, futbolda sadece koşmak yetmez, taktik de şart. 

Amerika’nın gücü yalnızca ordusunda değil; ekonomisi, teknolojisi, medyası ve müttefikleriyle bir ekosistem oluşturmuş. 

İsrail ise bu sistemin Ortadoğu’daki ileri karakolu gibi. 

Yani sahada üç kişi olsan bile, hakemden tribünlere kadar herkes onların tarafında. 

Böyle bir maçı kazanmak mümkün mü? 

Açıkçası: Zor.

Ortadoğu’nun Gerçek Gücü Nerede?

Aslında mesele fiziksel kavga değil. 

Ortadoğu ülkeleri kendi aralarındaki çekişmeleri bırakıp, ekonomilerini güçlendirmeye ve teknolojilerini geliştirmeye odaklansalar, belki masada daha güçlü bir konumda olurlar. 

Çünkü Bilal, bazen bir maçı kazanmanın yolu kavga etmekten değil, oyunun kurallarını değiştirmekten geçer.

Sonuç: Amerika ve İsrail’i Yenmek Bir Hayal mi?

Dostum Bilal, işin özü şu: 

Mısır, Türkiye ve İran birleşse dahi, Amerika ve İsrail'e karşı doğrudan bir savaş açıp galip gelebilecek bir askeri güç şu an mevcut değil. 

Ancak unutma, tarih bize gösterdi ki en güçlü olanlar bile zamanla zayıflar. 

Önemli olan kavga etmek değil, akıllıca strateji kurmak, birlik olmak ve kendi gücünü inşa etmektir.

👉 Kısacası Bilal kardeşim, mahalledeki en güçlü çocuğa kafa atmaya çalışma. 

Bunun yerine, oyunu öğren, takımını güçlendir, tribünleri arkana al. 

İşte o zaman sahada söz sahibi olursun.

Yani Bilal,

Bu efelenmeler, mahalle kahvesinde yüksek sesle konuşup eve gidince susmaya benzer. 

Halk biraz duygusal rahatlama yaşasın, 

iktidarlar da içeride “dik duruyoruz” mesajı versin diye yapılır.

Gerçekçi tarafı şu:

Ortadoğu’da hiçbir ülke –hele hele Mısır, Türkiye ve İran– tek başına ya da yan yana bile gelse, İsrail-ABD bloğu ile gerçek bir savaşı göze alacak güçte değil. Bu yüzden “sert açıklamalar” çoğu zaman gaz alma operasyonudur.

Ortadoğu’nun Sahası Şiiri

Mahallede iri bir çocuk vardır,
Gölgesi sokaklara düşer,
Avuçlarında tank sesleri,
Ceplerinde nükleer yıldırımlar…

Yanında,
Küçük ama keskin bir çakı,
Her an parlayan İsrail;
Gözleri çöl güneşi gibi keskin,
Göğsünde Amerika’nın nefesi.

Karşı yakada üç figür,
Biri Nil’in yorgun nefesiyle konuşur,
Biri Anadolu’nun çatlak toprağında koşar,
Biri de zincirli bir kaplan misali gürler,
Ama adımlarını prangalar keser.

Tanklar vitrin süsü,

Füzeler havai fişek misali,
Gösteriş bol, cesaret yok;
Halkın öfkesi de paketlenip satılıyor,
İç politikada tüketim malzemesi diye etiket

Mısır, Türkiye, İran…
Üçlü bir gölge gibi sahada belirir,
Ama tribünler doludur,
Hakem zaten belli,
Skor tabelası çoktan yazılmış.

Gazze,
Bir mendil gibi dalgalanır ellerde,
Bir bayrak,
Bir ağıt,
Bir sahne dekoru olur.

Liderler çıkar kürsülere,
Yumruklarını havaya kaldırır,
Sözleri yıldırım gibi çakar,
Ama yağmur inmez.
Halkın yüreği serinlesin diye
Gök gürültüsü yapılır,
Fakat damla düşmez toprağa.

Çünkü savaş sadece silahla değil,
Oyunun kural kitabını yazanlarla oynanır.
Ve kitabın kapağı hâlâ
Amerika’nın mürekkebiyle kaplıdır.