 |
| Elalem Ne Der?” Söylemi Bireyin Otantik Benliğini Nasıl Bastırır? |
🧠 Kütahya'nın sessiz virüsü“Ele güne karşı”
👥 Kalabalıkta Kaybolmak: Kütahya’nın Sessiz Çığlığı
Kütahya’da herkesin dilinde olan bir söz vardır: “Ele güne karşı.” Ancak bu söz, farkında olmadan içimize işlemiş bir virüs gibi. Ne zaman bir karar alacak olsak, önce elalemi düşünürüz.
Ruhumuzun direksiyonunu başkalarına teslim etmişiz sanki. Kendi benliğimiz, kendi sesimiz, kendi rengimiz... Hepsi susturulmuş, “herkes gibi” olmanın gri gölgesinde kaybolmuş.
🪞 Aynaya Baktığında Kim Var?
Sabah kalkarsın, aynaya bakarsın… Ama gördüğün sen misin, yoksa “olman gereken” biri mi? Kütahya’nın sokaklarında yürürken, herkesin yüzünde aynı ifade: “Beni yargılamasınlar.”
Kendini elalemin terazisine koyarsan, hep eksik çıkarsın. Çünkü o terazi adalet ölçmez, sadece alışkanlığı tartar.aslında bir korkunun yankısıdır.
Kendin olmaktan, farklı düşünmekten, özgün bir yaşam sürmekten korkarız, ama asıl ödül tam da oradadır: kendi sesinle konuşmak, kendi düşüncelerini dile getirmek, yazmak ve kendi renginle parlamak.🐑 Sürü Psikolojisi: Kendi Çobanını Kaybetmek
“Elalem ne der?” demek, kendi çobanını kaybetmektir. Sürüye katılırsın, yönünü başkaları belirler. Ama unutma: Sürüde olmak güvenli görünse de, uçuruma birlikte yürümek de mümkündür.
🔒 Varoluşun Kilidi: Cesaret
Kendi gibi olmak cesaret ister. Kütahya’da bu cesaret bazen aykırılık gibi algılanır. Ama aslında bu, ruhunun özgürleşmesidir. Elalem seni anlamasa da, sen kendini anlamaya başlarsın. Ve işte o zaman, içindeki gerçek ses konuşmaya başlar.
🌱 Kendi Toprağında Kök Salmak
Kütahya’nın toprağı bereketlidir. Ama bu toprakta başkasının tohumu değil, kendi özünü ekmelisin. “Elalem ne der?” diye düşünmek, kendi bahçeni ihmal etmektir. Oysa kendi benliğini suladığında, toplum da senden ilham alır.
📌 Son Söz: Elalem Değil, Elin Sen Olsun
Kütahya’nın kültürel dokusu güçlüdür, ama bireyin sesi de bu dokunun bir parçası olmalı. “Elalem ne der?” ya da ele güne karşı yerine “Ben ne hissediyorum?” ben düşünüyorum, ben yazıyorum ve ben yapıyorum demeyi öğrenmek, hem bireysel hem toplumsal dönüşümün anahtarıdır.
🕊️ Elâlem Ne Der
Bir ben var bende, yandım o benden,
Kopmaz bağ kurdum her demden,
Halk der ki: “Kurtul şu benlikten
Kul titrer hâlâ, Elâlem ne der...
Rûh özge arar, ten hükmü sürer,
Zincirle bağlı olsa da gönül benlik ister.
Hak bâde sunar, kalp direnir,
Korkudur perde, Elâlem ne der...
Bir söz söylesen, Hak’tan iz olur,
Sükût eylesen, cana köz olur,
Her nazar zindan, her bakış yol olur,
Düşer dillere, Elâlem ne der...
Kül olur aşkın, cânın yanarken,
Kırk yıl geçer bir çıkış ararken,
Kalbin “Ben” der, sen “O” sanarken,
Fısıldar nefsin, Elâlem ne der...
Varlık elbisesi giyen sevgili,
Hakk’a giden yolda hep ileri
Ölmeden öl ki bulasın gerçeği,
Lakin susar arifler, Elâlem ne der...
Ahmet ATAM
