KÜTAHYA MİLLİ MÜCADELE YILLARI:

Domaniç'li Habibe:

Bu aziz vatan öyle kolay kazanılmadı, kimileri servetlerini, kimileri canlarını, kimileri uzuvlarını, kimileri canlarından çok sevdikleri evlatlarını feda ettiler, gözlerini kırpmadan,
bir , geçer, Domaniç’ten, Sultan Dağları üzerinden Kütahya'ya doğru yürü, karargah Kumandanı Nazım Bey şehit olur, İnegöl halkı top yekün, yediden yetmişine kadar Yunan'a karşı koymaya hazırlanır.

Elinde silahı olmayanlar, taş, odun, tırmık, yaba ve demir parçalarıyla vatanı savunmaya gider.
Bu sırada Domaniç Dağları’nın kahraman kadını Habibe, 20 yıl boyunca tüm gençliğini harcayıp saçını süpürge ederek büyüttüğü oğlunun eline silahı verir. Ona aşıladığı vatan sevgisinden emin bir şekilde göğsünü gere gere oğlunu İnegöl’e, düşmanla çatışmaya gönderir.

Lakin gel gör ki; dağdan inen bu saf köylü çocuğu, bize ihanet eden bir jandarma onbaşının kandırmacasına kapılır ve yaptığı yanlışın farkına varmadan düşmana haber taşır.

Bir gün köylüler, vatanın kurtuluşu için sürekli elleri havada dua eden bu talihsiz anaya korkunç bir haber verirler: Oğlun düşmana casusluk yapıyor.

Habibe kadın, bir an bile duraksamadan silahlarını kuşanır, atına atlayıp yola koyulur. Kuytu ormanları ve sert kayaları aşarak yıldırım hızıyla İnegöl’e varır..

Aldığı adres doğrultusunda oğlunun bulunduğu yere ulaşır ve onu görmek için geldiğini söyler. Habibe kadın.

Bakar ki, anası gelmiş. Anasının gelişine çok sevinen genç, elini öpmek için hızla yaklaşır. Ancak atının üzerinde dimdik duran kadın, yenine sakladığı silahı çekip tek kurşunla onu yere serer.

Sonra atını çevirir. Hiç arkasına bakmadan, yıldırım gibi dönüp gözden kaybolur.

Kaynak- Şükûfe Nihal’in “Domaniç Dağları’nın Yolcusu
Bir Yurt Gecesi” isimli eseri.