Erdoğan Yönetimi Türkiye'yi Monarşiye mi Taşıyor? Tek Adam Rejimi Nasıl Kuruldu? 👑
Türkiye'de Güçler ayrılığı nasıl bitti? Türk tipi başkanlık sistemi ülkeyi monarşiye mi götürüyor?
20 yıllık Erdoğan iktidarında Türkiye siyaseti nasıl bir 'Tek Adam Rejimine' dönüştü? Yargı, Meclis ve medya üzerindeki etkileri neler oldu?
🧐 Tayyip Erdoğan'ın İktidar Oyunu ve Değişen Rejim.
Türkiye'de siyasetin seyrini son 20 yıldır belirleyen tek bir isim var Recep Tayyip Erdoğan, kendisinin usta lakabı sadece siyasi bir becerisini değil, aynı zamanda iktidarı ele alış biçimindeki mimari yeteneğini de gösteriyor, peki bu uzun ve kesintisiz iktidar süreç Türkiye'yi klasik bir parlamenter demokrasiden nereye taşıyor, çoğu eleştirmen sessiz sedasız bir monarşiye evrilme sürecinden bahsediyor, yani halkın oyuyla gelinen bir yerden yetkilerin tek bir kişiyle toplandığı tek adam rejiminden Monarşiye doğru mu gidiyoruz.
🔑 Sistem Nasıl Değişti? "Türk Tipi Başkanlık" Bir Truva Atı mıydı?.
2016 yılında FETÖ'nün kalkıştığı darbe bir anlamda Erdoğan'a tek adamlık yolunu açarak başarıya ulaştı, 2017'deki anayasa değişikliği ile resmen hayata geçirilen Türk tipi başkanlık sistemi bu evrilmenin en kritik dönüm noktasıydı, birçok kişiye göre bu sistem yetkilerin dengelenmesi yerine güçler ayrılığını bitiren bir Truva atı işlemi gördü.
- Cumhurbaşkanı: Yürütmenin patronu oldu, kararnamelerle ülkeyi yönetme yetkisi, meclisin yasa yapma gücünü gölgede bıraktı.
- Yargı; Yüksek yargı üyelerinin atanmasında cumhurbaşkanının etkisi arttı Adalet terazisinin ayarı saraya doğru kaydı bağımsızlık gittiği bir darbe aldı.
- Meclis: Kanun yapıcı meclis giderek sembolik bir role büründü.
Bu, bir nevi halkın oyuyla giydirilmiş bir Krallık cübbesi gibiydi, seçimler hala yapılıyor, evet ama kazananın gücü modern bir cumhuriyette olması gerekenden çok fazlasını kapsıyor.
🏰 Saray Metaforu ve Gücün Fizikselleşmesi.
Ankara'daki devasa cumhurbaşkanlığı külliyesi halk arasındaki adıyla saray bu tek adam rejiminin fiziki bir sembolü haline geldi.
Bu saray sadece bir bina değil, aynı zamanda gücün yeni merkezi rejimin fiziki anlayışını temsil ediyor.
Eskiden siyasi kararlar, farklı kurumlar, bakanlıklar ve partiler arasında paylaşılırdı, şimdi ise tüm iplerin tek odakta toplandığı, adeta modern bir Osmanlı sarayı düzeni hakim.
Liyakat yerine sadakat, bürokraside uzmanlık ve liyakat yerine lideri kişisel sadakat ön plana çıkmaya başladı, bu da sistemin kurumsal kalitesini düşüren önemli bir faktör.
Milletin değil şahsın devleti devlet kurumları yavaş yavaş partinin veya daha doğrusu şahsın ajandasına hizmet eder hale geldi, bu da klasik cumhuriyetçilikten uzaklaşmanın en net işareti oldu.
🌊 Muhalefet ve Medya: Daralan Oksijen Çemberi.
Monarşiye evrilme süreci sadece yetkilerin toplanması ile kalmadı, aynı zamanda eleştiri ve denetleme mekanizmaları da zayıflattı, muhalefet ve bağımsız medya adeta bir daralan oksijen çemberi içinde mücadele eder hale getirildi..
- Medya: Büyük medya gruplarının büyük çoğunluğu iktidara yakın iş insanlarına geçti, sonuç eleştirel seslerin susturulduğu veya marjinalleştirdiği bir medya ortamı, artık haber almak için değil propaganda dinlemek için televizyon açıyoruz.
- Muhalefet; Muhalefet partileri eşitsiz bir rekabet ortamında siyaset yapmak zorunda kalıyor devlet kaynakları medya görünürlüğü ve hatta yargı süreçleri iktidar lehine bir avantaj yaratıyor bu durum seçimlerin adil rekabet ilkesini de zedeliyor.
🔮 Sonuç: Türkiye Nereye Gidiyor?
Türkiye'nin Erdoğan yönetimindeki dönüşümü bir demokrasi simülasyonu olarak görülebilir, sandık var ama kurallar tek kişinin lehine işliyor, tek adam rejimi güçlü bir liman gibi görünse de eleştiri ve denetim mekanizmalarının zayıflaması uzun vadede ülke için büyük bir risk taşıyor.
Gelecek bu tek adam yapısının kalıcı bir monarşiye mi dönüşeceğini yoksa halkın sandıkta demokratik dengeyi yeniden mi kuracağı sorusunun cevabını Erdoğan'ın sağlığında bilinmez bir soru işareti.
Türkiye'de siyaset artık sadece partiler arası bir çekişme değil rejim ve demokrasi arasında temel bir mücadele haline geldi.
----
Gözbağını açalı çok oldu.
Şimdi sadece tek bir pencereye bakıyor.
Saraya...
Hukuk terazisi ise...
Dengelemek için,
Bir koluna sürekli Altın Semer takılıyor.
Diğer kolu havada, yalnızlık anıtı gibi.
Yargıçlar, eskiden yasaları okurdu.
Yargıçlar, eskiden yasaları okurdu.
Şimdi ise Saray'ın ruh halini okuyorlar.
Onların cübbeleri artık yama işi.
Her yama, biat denilen iplikle tutturulmuş.
Bağımsızlık mı?
O, geçen yüzyılın modası.
Mizah nerede? Şurada:
Hepimiz adalet sarayına gidiyoruz;
Ama herkes biliyor, terzi makası tek bir elde.
Yasama dediğin, gücün kalbiydi.
Yasama dediğin, gücün kalbiydi.
Şimdi ise kalp pili, Külliye ’den çalışıyor.
Milletvekilleri? Onlar artık koronun figüranları.
Şarkı tek: "Usta Yapar, Biz Onaylarız."
Kanun mu dedin?
Geliyor bir Kararname Tsunami 'si.
Meclis, elindeki mühürü kaldırmadan,
Yeni bir yasak, yeni bir atama çoktan yürürlükte.
Yasama faaliyetleri, evet.
Önemli bir bürokratik tören.
Pazartesi sendromu gibi:
Biliyoruz ki, patron ne derse o.
Medyaya.
Medyaya.
Eskiden Demokrasi’nin Köpeği derlerdi.
Şimdi? tamamen evcil bir kedi.
Kuru mama nerede biterse, oraya mırıldıyor.
Eleştirel sesler, evet varlar.
Ama onlar kapalı devre yayın yapıyor.
Ağızlarına takılan sansür bandı,
Kafalarına takılan saray tacından daha pahalı.
Muhalefet ise bir buzdağı misali.
Muhalefet ise bir buzdağı misali.
Gördüğün küçük bir kısmı;
Asıl büyük kütle,
İktidar medyasının baskısı altında.
Hepsi biliyor:
Oyunun kuralları tek bir düdükle değişiyor.
Bu rejimin adı basit:
Tek Adam’ın Satranç Tahtası.
Bizler mi?
Bizler, Taşların yerini değiştirdiğini sanan piyonlarız.
Sonuç mu?
Sonuç mu?
Bu Şölen, bir monarşi provası.
Kral çıplak diye bağıran sesler,
Hemen bir suskunluk zindanına atılıyor.
Türkiye, uzun bir gecede uykuya daldı.
Rüyasında hala Demokrasi Fuarı'nı görüyor.
Ama sabah uyandığında,
Yastığının altında bir taç bulacağından korkuyor.
Ve işte kara mizahın zirvesi: Her dört senede bir Kralın taç giyme törenini biz oyluyoruz. Afiyetle.
Yorum Gönder