Duanın gücü var mıdır - KENDİME YAZILARIM

Duanın gücü var mıdır, yaşadığımız gün, kimler acaba ikinci şansını kullanıyoruz dersiniz, bazıları mutlaka farkındadır elbette.

Duanın gücü

Birkaç yıl önce idi, ağır bir viral hastalığa yakalandım, tüm bağışıklık sistemi çöktü, ayağa kalkmak yürümek mümkün değil, neredeyse kucakta hastaneye zor yetiştim.
Tahliller, testler sayamadığım kadar serum, iğne ilaç, çokta tesiri olmuyor
Ne derler insan hasta olmadan sağlığın kıymetini bilmez.
Onca tedaviye rağmen ne ateş düşüyor
Ne yataktan kalkıp yürüyebiliyorum.
Lazımlık bir tarafta, idrar torbası bir tarafta

Allah'tan tek bir şey için dua ettim.

Hasta yatağımda dua ettim.

Yarabbi ölüm her canlı için mukadder ve kaçınılmaz bir sonuç
Hiç olmazsa yatakta hacet gidermekten kurtar, bu utancı yaşatma diye.

Yine bir gece vakti hasta yatağımda uzanıyorum, eşim ise sırtı dönük vaziyette, benim ayak ucumda yatsı namazı kılıyor.
Ayak parmaklarımda önce bir karıncalanma hissettim, karıncalanma yavaş yavaş sanki binlerce iğne saplanıyor hissine ve aynı zamanda hareket edememe haline dönüşmeye başladı.
Ayak parmaklarında başlayan bu olay
Yavaş yavaş ayak bileklerime ve baldırlarıma doğru çıkmaya başladı
Artık ayaklarımı hareket ettiremez bir noktaya gelmiştim.

• Kendi kendime Dedim ki!
• Artık gidiyoruz her halde

Zaten teşhisi bile konamayan, günlerdir düşmeyen bir ateşten dolayı umudunu yitirmiş bir halde ölümü kabullenmiştim.
Herhalde vakit tamam diye düşündüm.
Eşim ise hala ayak ucumda namaz kılıyordu.

Duanın gücü ile ikinci bir yaşam

Birden ortalık aydınlandı
Çok parlak bir aydınlık ...
Ve yine bu aydınlığın içerisinden bembeyaz topuğuna kadar uzun bir elbise giymiş, bembeyaz sakalı göğsüne kadar ve bembeyaz saçları omuzlarına dökülen bir görü gördüm,
Lakin kaşları çatık idi
O çok yumuşak görünen çatık kaşlı görüntüsü ile tek bir cümle söyledi!

Ölmeyeceksin!

Donmuş kalmıştım, dakikalar mı idi saniyeler mi bilemiyorum

Bu esnada eşim namazı bitirmiş selam veriyordu ki.
Bacaklarımda başlayan hareketsizlik ve acılı karıncalanma yavaş yavaş tersine dönerek kayboldu gitti.
Tedaviye de cevap vermeye başladı vücut.
Daha sonra çok daha gelişmiş hastanelerde sorunun kaynağını bulmak için araştırma yapan Prof. Doktorlar, ölümün eşiğinden dönmüşsün dediler bana.
Hep düşünürüm
Elbette Allah'ın hikmetinden sual olunmaz.

Neden verildi bu ikinci şans!

Bir sebebi ya da hikmeti olsa gerek diye düşünüyorum.
Ailenin mi, ya da toplumun mu, benden beklentilerine karşı, hala yapmam gereken ne tür görevler var acaba!
Ya da yaşanacak acılar mı var, yaşanmamış

Belki büyük mutluluklar var tadılmamış, Kim bilebilir ki!

Ahmet Atam