🏆 "Mal 'Da Yalan, Mülk 'De Yalan" Diyen Dünya: Kazandım Sandığın An Kaybediyorsun! 😎
Mal da yalan, mülk de yalan! Sosyal medya maskeleri, tüketim çılgınlığı ve varoluşsal krizlerle örülü bu dünyada, 'kazanmak' aslında neyi kaybettiriyor? İronik felsefe ve şiirsel bir dille modern köleliğe isyan
Dünya Bir Karnaval, Sen Palyaçonun Gözyaşı: Kazanırken Kaybettiğin Hayatın Şifreleri
Yo, yo, yo! Şu hayat dediğimiz oyunun kurallarını yazanlar belli ki hep "İroni" yapmayı seven tipler. 🕶️ "Mal da yalan, mülk de yalan" diye felsefe yapıyorsun ama bir bakmışsın elinde Starbucks, Instagram’da filtrelenmiş bir özgüvenle poz verirken, içten içe "Acaba ben neyin kovalıyorum?" diye sorguluyorsun.
İşte bu dünya tam da böyle:
Kazandım sandığın an, aslında kaybediyorsun.
Peki neden?
Çünkü sistem bizi "sahip olma" deliliğine şartlamış. 🤑 Ama gel, bu yazıda biraz çıldıralım, ironiyi katalım, belki bir-iki emoji de atarız. 🚀
Düşün: Okulu bitirdin, işe girdin, terfi aldın, ev-araba-kredi üçgeninde dönüyorsun.
Kapitalizm diyor ki: "Al, mutlu ol!" Ama her aldığın şey, bir parçanı çalıyor.
Dünya diyor ki: "Aşkı bul, evlen, çocuk yap!"
En büyük tuzak: Kendini bir "başarı hikayesi"ne uydurmak. 💼
Özetle: "Mal da yalan, mülk de yalan" diyen bu dünya, bize hep bir "simülasyon" sunuyor. 😵💫
Mal dediğin, rüzgârda sallanan kukla,
Mülkse, kumdan şatolar…
Sen koşarken "zafer"e,
Ayak izlerin kumsalda
Dalgalar siler sessizce.
Tüketim, altın tasmalı bir açlık:
Plastik ormanlarda avlanırsın,
Her biri bir tuzak,
Ellerin dolu ama ruhun
Kırık bir otomat
Bozuk para atın" diye titrer.
Dünya diyor ki: "Dans et, palyaço!"
Sen ise, makyaj altında
Bir çocuğun unuttuğu şiir
Yırtık ayakkabılarla
Yıldızlara tırmanırsın…
Ve anlarsın:
Kazanmak, kaybetmenin provasıdır.
Özgürlük, hiç giyilmemiş bir ayakkabı,
Mutluluk, metruk bir evde
Paslı bir kapı tokmağı
Açarsın, içerde
Kendi gölgen oturmuş, kahve pişirir.
1. "Başarı" Dedikleri Şey Aslında Bir Simsar Oyunu! 🎮
Düşün: Okulu bitirdin, işe girdin, terfi aldın, ev-araba-kredi üçgeninde dönüyorsun.
Sonra bir bakıyorsun ki, "lan ben mutsuzum?" 🤯
Felsefeci Jean-Paul Sartre abimiz boşuna dememiş: "Cehennem başkalarıdır." Çünkü seni "kazanma" yarışına sokan da o "başkaları".
Sosyal medyada gördüğün o mükemmel hayatlar?
Hepsi birer "filter balonu" 🎈. Gerçek olan tek şey:
Sen o balonu patlatınca ortaya çıkan sessizlik. 🧘♂️
2. Tüketim Çılgınlığı: Aldıkça Yoksullaşan Ruhlar 🛍️
Kapitalizm diyor ki: "Al, mutlu ol!" Ama her aldığın şey, bir parçanı çalıyor.
Yeni telefonun var, ama ertesi günü eski model oluyor. 🗑️
Markette "indirim" diye 10 paket makarna alıyorsun, sonra 5’i küfleniyor.
Nietzsche’nin dediği gibi: "İnsan, sahip olduğu şeylerin toplamı değildir." 🧠
Ama sistem bize "daha fazlasını iste!" diye bağırıyor.
İroni mi?
İstediğin kadarını alınca bile boşlukta kalıyorsun. 🕳️
3. İlişkiler: "Sen Oyalan" Diyen Yalnızlık 🎭
Dünya diyor ki: "Aşkı bul, evlen, çocuk yap!"
Peki ya bulduğun aşk, Tinder’da sağa kaydırılan bir profilse? 💔
Ya da evlilik dediğin, iki insanın birbirine "sosyal medya story’si" paylaşmasıysa? 🤳
Bu dünyada gerçek bağlar kurmak, "Wi-Fi şifresini paylaşmaktan" daha zor. Camus’nün absürt felsefesi gibi:
Anlam arayışı, anlamsızlığın ta kendisi. 🤷♀️
4. "Kazandık" Derken Kaybettiren Şey: Kendini Unutmak 🎯
En büyük tuzak: Kendini bir "başarı hikayesi"ne uydurmak. 💼
Sabah 6’da kalk, kahvaltı bile yapamadan işe koş, akşam metro bekler gece tv seyret…
Sonra ne oluyor?
Robotlaşıyorsun! 🤖
Stoacılar haklıymış: "Kontrol edemediğin şeyleri bırak." Ama biz hâlâ kontrol illüzyonuna kapılıp, "dünya lideri" olmaya çalışıyoruz.
Oysa gerçek liderlik, kendi iç savaşını kazanmak. 🧘♂️
Sonuç: Bu Dünya Bir Palyaço, Sen Gülmeyi Unutma! 🤡
Özetle: "Mal da yalan, mülk de yalan" diyen bu dünya, bize hep bir "simülasyon" sunuyor. 😵💫
Ama felsefenin de dediği gibi: "Anlam, sen yaratırsın." Belki de yapmamız gereken, bu sahte oyundan çıkıp "kendi küçük devrimimizi" yapmak. 🌱 Mesela?
Not: Bu yazıyı okuduktan sonra hissettiğin o "boşluk duygusu", aslında seni gerçeğe uyandıran ilk adım. 😉 🚨
- Bir gün telefonu kapatıp gökyüzüne bakmak. 🌌
- İnsanlara "Nasılsın?" diye gerçekten sormak. ❤️
- Belki de sadece **"yalan mülk"**ün içinde, gerçek olanı bulmaya çalışmak.
Not: Bu yazıyı okuduktan sonra hissettiğin o "boşluk duygusu", aslında seni gerçeğe uyandıran ilk adım. 😉 🚨
Mal dediğin, rüzgârda sallanan kukla,
Mülkse, kumdan şatolar…
Sen koşarken "zafer"e,
Ayak izlerin kumsalda
Dalgalar siler sessizce.
Tüketim, altın tasmalı bir açlık:
Plastik ormanlarda avlanırsın,
Her biri bir tuzak,
Ellerin dolu ama ruhun
Kırık bir otomat
Bozuk para atın" diye titrer.
Dünya diyor ki: "Dans et, palyaço!"
Sen ise, makyaj altında
Bir çocuğun unuttuğu şiir
Yırtık ayakkabılarla
Yıldızlara tırmanırsın…
Ve anlarsın:
Kazanmak, kaybetmenin provasıdır.
Özgürlük, hiç giyilmemiş bir ayakkabı,
Mutluluk, metruk bir evde
Paslı bir kapı tokmağı
Açarsın, içerde
Kendi gölgen oturmuş, kahve pişirir.
Not: Bu şiir, bir şemsiye ile yanardağa koşan insanın absürt dansıdır. Ya da belki, kendini cebinde unutan anahtarın metaforu…
Yorum Gönder