Gölgeler Cumhuriyeti Şiiri
Bir ülke var, kapamış gözlerini gerçeğe.
Hakikatten uzak, düşlere yakın.
O aldatıcı bakışlar, algının peşinde,
Halk ise uyutulmuş yalanlarla.
Sen ne dersen de., Nafile.
O ülkede.
Gölgeler dans ederken
Hep karanlıktadır yüzler,
Birer birer kaybolmuş yitik düşünceler.
Sözde hürriyet, zincirlerle doludur
O ülkede düşünceler,
Prangalara vurulur.
Önyargıların dünyasında, sessiz bir çığlık,
Halkın dilsiz kalbi, boşlukta yankılanır.
Görünmeyen iplerle, sahnededir kuklalar,
Yönetenler var ya, ah o yönetenler.
Algının her şey olduğunu.
Herkesten iyi bilirler.
Bir an gelir ki, uykular bile uyanır,
Kapkara düşler hakikat,
Gerçekler saklanmaz olur.
Gafil halk anlar, haykırışlar yükselir,
Kim bilir!
Zincirler kırılırken belki,
Uyanış vakti gelir.
Bu soyut masal, bir ders olsun bize,
Algılara kapılmadan, gerçeği görelim yine
Hakikatin peşinde, hür irade ile,
Birlikte yürüyelim,
Adım adım özgürlüğe .
Gölgeler Cumhuriyeti'nden,
Özgürlüğe.
----
Bir sabah uyandılar, güneş yerine projektörlerle
Yine ışık diye yutturdular karanlığı.
Ekranlarda dans eden kelimelerle,
Kırpılmış gerçeklerden kolyeler yaptılar kendilerine.
O masal ülkesinde,
Rüzgâr bile satın alınmıştı;
Her esişte bir yalan savruldu sokaklara.
Pencereleri düşten hapishanelerde,
İzliyordu herkes kendi yansımasını,
Korkunun sessizliğinde.
Dudaklar kilitli idi gözler bulanık,
Düşlerini sattılar reytinge.
Bir Hashtag’ in peşinde koşarken,
Çürüyen şehirlerini unuttular…
Sokaklar çınladı: Gerçek nedir? diye,
Algoritmaların homurtusundan başka.
Cevap veren yoktu yine.
Zaman, sahte altın bir saatti;
Her tik-tak ’ta biraz daha körleştiler.
Aynı masalı bin kez dinlediler,
Taş kesildi kulaklar…
Bir çocuk sordu: *“Neden uyuyoruz?
Hepsi birden dona kaldılar
Şimdi bir tiyatro bu ülke:
Perdeleri asla kapanmadı
Oyuncular çok güzel oynadı rolünü.
Algılar ile ipnotize edilen seyirciler,
Uyur göründü, uyumadı.
Ve finalde,
Hiç ama hiç kimse alkışlamadı..
O gölgeler Cumhuriyetinde.
Şiir: Ahmet ATAM
Yorum Gönder