 |
| Abdurrahim Karakoç |
Abdürrahim Karakoç: Kalplere Dokunan Bir Şair
Abdürrahim Karakoç, Türk edebiyatının önemli isimlerinden biridir. Özellikle şiirleriyle tanınan Karakoç, içten ve samimi üslubuyla birçok okurun gönlünde taht kurmuştur.
Hayatı ve Eserleri
- Kökenleri: 1932'de Kahramanmaraş'ın Ekinözü ilçesinde dünyaya gelen Karakoç, şair bir aileye mensuptu. Bu durum, küçük yaşlardan itibaren şiire olan ilgisini besledi.
- Memuriyet Hayatı: Bir süre belediyede muhasebeci olarak görev yaptı. Bu dönemde de şiir yazmaya devam etti.
- Şiir Dünyasına Katkıları: İlk şiir kitabı "Hasana Mektuplar" ile edebiyat dünyasına adım attı. Şiirlerinde genellikle Anadolu insanının hayatı, inançları ve duyguları yer alır.
- Gazetecilik: Şiirin yanı sıra gazetecilik de yaptı. Özellikle son yıllarda yazdığı köşe yazılarıyla toplumsal konulara dikkat çekti.
- Vefatı: 7 Haziran 2012'de hayata gözlerini yumdu.
Abdürrahim Karakoç'un Şiirlerinin Özellikleri
- Samimiyet: Şiirlerinde kullandığı sade ve akıcı dil, okurlara kendilerini yansıtma imkanı sunar.
- İnanç: İslami değerlere olan bağlılığı, şiirlerinde sıkça karşımıza çıkar.
- Anadolu'ya Övgü: Anadolu insanının yaşamını, kültürünü ve değerlerini şiirlerinde övgüyle anlatır.
- Toplumsal Duyarlılık: Şiirlerinde toplumsal sorunlara değinir ve adaletli bir dünya özlemini dile getirir.
Neden Abdürrahim Karakoç?
- Evrensel Temalar: Şiirlerinde ele aldığı temalar, sadece belirli bir coğrafyanın değil, tüm insanlığın ortak sorunlarına işaret eder.
- Duygusal Etki: Şiirleri, okuyucuda derin duygusal etkiler bırakır.
- Dilindeki Güzellik: Sade ve akıcı bir dille yazmasına rağmen şiirlerindeki güçlü imgelem, okuyucuyu büyüler.
Abdurrahim Karakoç, sadece bir şair değil, aynı zamanda bir düşünür ve toplumcu bir kişilikti. Şiirleriyle kalplere dokunan Karakoç, Türk edebiyatının önemli bir mirasıdır.
BU ŞEHRİN İNSANLARIBu şehrin ayarsız insanlarından,
Daha dillenmemiş bebek tiksinir.
İletip verseniz pis kanlarından,
Acından kıvranan köpek tiksinir.
Arsız analar var, adı bizlerden;
Etekler kasığa çıkmış dizlerden...
Adi babalardan, asri kızlardan,
Elbise tiksinir, etek tiksinir.
Uymuşlar yalanın yazarlarına;
Ölüleri yüktür mezarlarına...
Ölünce onların üzerlerine,
Toprak attığımız kürek tiksinir.
Herkes sarhoş olmuş dünya tadından.
Oğlanlar var, ayırmak zor kadından.
Adam şeklindeki pek çok odundan,
Ahır damındaki mertek tiksinir.
Türemiş başlarda boynuzlar yük yük...
Boş yere aradık, kaybolmuş Türklük!...
Tükürsem yüzlere, kirlenir tükrük,
Kurşun sıksam eğer, tüfek tiksinir.
Terk-i mekan etmiş akıl başlardan;
Bir koku savrulur canlı leşlerden...
Boyalı yüzlerden, yoluk kaşlardan,
Sular sancılanır, sinek tiksinir.
Çoğu dinsizliği yenilik sayar,
Çoğu haktan kaçar, batıla uyar.
Çoğunun boynundan yular zul duyar,
Çoğunun ağzından ekmek tiksinir.
Burada kökleşmiş küfrün esası;
Dolmuş firavunlar, yoktur Musa'sı.
Adam şöyle dursun, sözün kısası;
Bu şehrin halinden eşşek tiksinir...
Şiir : Abdurrahim KARAKOÇ
Yorum Gönder