Hak ve özgürlük şiiri

Hak ve Özgürlüğün Sessiz Çığlığı:

Bir ülke düşünün,
Gökyüzü gri, güneş doğmayı unutmuş,
Toprak soğuk, ve kökler suskun,
Her nefes, zincirlerin melodisine ayarlı.
Burada söz, sahibini bulmaz;
Adalet, kör kuyularda sürgün edilmiş.


İnsanlar,
Gözlerinde isyanı saklar,
Dillerinde susturulmuş haykırışlar.
Biri konuşsa, rüzgâr bile ürker,
Çünkü kelimeler bile,
Yasaklıdır bu yerde.


Her sabah,
Gökyüzüne dikilir gözler,
Bir umut,
Bir ışık bekler,
Ama yalnızca sessizliktir inen.
Çünkü özgürlük burada bir düş,
Hak, bir fısıltı,
Hukuk ise geçmişten bir masal.


Ve o masalı dinleyen bir çocuk,
Gönlündeki hayal kırıklığını,
Bir bayrak gibi taşır;
Ama rengi solmuş,
Çünkü umut uzun zaman önce.
Yok olmuş..


Bir ses duyulur ansızın,
Toprağın derinliklerinden,
Ve bir muhalif fısıldar:
"Özgürlük, kanla sulanmış bir ağacın meyvesidir."
Ve bir adam ekler:
"Hak, bedelini bilmeyene görünmez."
Der.


Sonra başlar kıpırtılar,
Her yürek bir çekiç,
Her göz bir meşale olur.
Zincirler kırılır nihayet.
Gri gökyüzü yavaşça maviye döner.
Ama bu dönüşüm,
Kan, gözyaşı ve inançla yazılır.
Çünkü hak ve özgürlük,
Ancak kaybedildiğinde anlaşılır.


Bir ülke düşün şimdi,
Yeniden doğmuş,
Toprak yeşermiş,
Gök yüzünde güvercinler,
Ama insanlar bilir ki,
O gök, o toprak, o nefesin,
Bedeli ödenmiştir, hem de peşin.


Ve bir ses yankılanır,
Bu kez hiç kimse korkmaz:
“Adaletin olmadığı yerde,
Her doğan gün karanlıktır.
Özgürlük olmadan,
nefes almanın kıymeti yoktur.”
Der.

Şiir: Ahmet ATAM