Gözden Düşen, Gönülden de Düşer: Unutulmanın Sessiz Çöküşü
İnsan ilişkileri, çoğu zaman görünmez bağlarla birbirine tutunur. Bir zamanlar gözlerimizin ışığında parlayan, kalbimizin en sıcak köşesinde yer eden biri, zamanla gölgeler arasına karışabilir. İşte tam da bu noktada, Türkçede derin anlamlar taşıyan bir deyim devreye girer: "Gözden düşen, gönülden de düşer."
Bu deyim, yalnızca fiziksel uzaklaşmayı değil, aynı zamanda duygusal kopuşu da anlatır. Gözler artık o kişiyi aramaz, hatıralar silikleşir ve sonunda kalp, bir zamanlar büyük bir yer kaplayan o ismi sessizce unutur. Peki, insanlar nasıl gözden düşer? Ve gönülden düşmenin ardında hangi duygular saklıdır?
Gözden Düşmenin Sessiz Süreci
Bir insanın gözden düşmesi, bazen ani bir hayal kırıklığıyla, bazen de zamanın aşındırıcı etkisiyle gerçekleşir. İlişkilerde güvenin zedelenmesi, yanlış anlaşılmalar veya fiziksel uzaklık, bu süreci hızlandırabilir. Bir zamanlar her gün görülen, her an düşünülen biri artık geçmişin tozlu raflarına kaldırılır.
İlk başlarda fark edilmez belki. Telefona gelen mesajlara eskisi kadar hızlı yanıt verilmez, eski sıcaklık kaybolur, paylaşılan anılar değerini yitirmeye başlar. Ardından bir gün, o ismin anıldığında kalpte en ufak bir kıpırtının bile kalmadığını fark edersiniz. İşte bu, gönülden düşüşün en derin hâlidir.
Gönülden Düşmek: Unutulmanın Melankolisi
Gözden düşen her insan mutlaka gönülden düşer mi? Bazı kişiler, fiziksel olarak hayatımızdan çıksa da kalbimizde yaşamaya devam eder. Ancak çoğunlukla, unutulma kaçınılmazdır. Çünkü insan hatırladıklarıyla var olur, gözden kaybolan şey zamanla hafızadan da silinir.
Gönülden düşmek, bazen bir hafifleme, bazen ise buruk bir vedadır. Zihnimizde bir zamanlar canlı olan anılar, soluk fotoğraflara dönüşür. Bir zamanlar özlenen ses, artık yalnızca rüzgârın arasında kaybolmuş bir fısıltı olur.
İnsan Neden Unutur?
İnsanın unutması, belki de hayatta ilerleyebilmesi için bir savunma mekanizmasıdır. Eğer her kaybı, her eksilmeyi zihnimizde taze tutsaydık, ilerlemek mümkün olmazdı. Unutmak, bazen iyileşmek demektir.
Ancak bazı unutmalar vardır ki, içinde sessiz bir keder taşır. Çünkü bazı insanlar, gönülden düşmeyi hak etmez. Ama zaman acımasızdır; göz artık onları aramıyorsa, kalp de bir süre sonra onları hatırlamamayı öğrenir.
Son Söz: Unutulmaya Direnen Anılar
Her ne kadar "Gözden düşen, gönülden de düşer" desek de, bazı istisnalar vardır. Bazı insanlar ve anılar, zamanın ve mesafenin aşındırıcı etkisine direnerek kalbimizde yer etmeye devam eder. Ancak çoğu zaman, fiziksel mesafe duygusal mesafeyi de beraberinde getirir ve bir zamanlar hayatımızın merkezinde olanlar, sessizce silinip gider.
Bu yüzden, gözden düşmemek için çaba göstermek gerekir. Çünkü hatırlanmak, bir kalpte yaşamaya devam etmek demektir. Eğer birini unutmak istemiyorsanız, onu yalnızca hatıralarda değil, hayatınızın içinde de yaşatmaya devam etmelisiniz.
Gözden Düşen, Gönülden Düşer şiiri
Bir yıldız kaydı, adı unutuldu,
Gecenin örtüsüne gizlendi ışığı.
Rüzgâr bir ismi alıp savurdu,
Kuytularda boğuldu fısıltısı.
Bir gölgeydin, duvarlarda titreyen,
Ateşin sıcağında eriyen balmumu.
Şimdi boşlukta yankılanan bir ses,
Ve hiç var olmamış bir nefes.
Bir ağaç vardı, dallarında bahar,
Sonra yaprakları ağırlaştı, sustu.
Bir zamanlar gözleri parlayan kimse,
Artık hatırada küllenmiş bir düş oldu.
Ne iz bırakan ayak sesin kaldı,
Ne de suya düşen suretin.
Bakışlar çekilince sahneden,
Gönül kapılarını kilitledi aniden.
Zamanın sisinde yiten bir çağrı,
Adını fısıldayan son yankı bile soldu.
Göz perdesi inince bir kere,
Gönül de kapandı, ışığını boğdu.
Gözden düşen bir yaprak misali,
Yorum Gönder