CHP Yol Haritası Alternatif Siyaset

Türkiye Demokrasi Tanımı

 

🇹🇷 Demokrasi Nedir? Türkiye'nin Son 20 Yılda Demokrasi Sınavı

🇹🇷 Türkiye’de Demokrasi Son 20 Yılda Ne Yaşadı? Kumanda Kimde

Son 20 yılda Türkiye’de demokrasi nasıl şekillendi?  Halkın sesi, adaletin terazisi ve medyanın tek sesliliği üzerine düşündüren bir blog yazısı.

🗳 Demokrasi: Halkın Kumandası Elinde mi?

Bilal, demokrasi dediğin şey öyle karmaşık bir kavram değil aslında. Düşün ki bir televizyon kumandası var. Herkesin elinde bir tuş var. Kim hangi kanalı izlemek istiyorsa, o tuşa basıyor. Yani millet karar veriyor: “Bu diziyi izlemek istiyorum”, “Bu sunucuyu beğenmedim”, “Bu reklam çok uzadı!” diye.

Ama eğer kumanda hep aynı kişinin elindeyse, diğerleri sadece izliyorsa... işte orada demokrasi biraz “tek kişilik gösteri ”ye dönüşüyor. 🎭

📜 Demokrasi Ne Demekmiş?

Kısaca:

• Halkın yönetime katılması,

• Fikirlerin özgürce söylenebilmesi,

• Medyanın bağımsız olması,

• Hukukun herkese eşit işlemesi.

Yani Bilal, demokrasi dediğin şey “herkesin sesi duyulsun” demek. Yoksa sadece “sandık var” diye demokrasi olmaz. Sandık varsa ama ses yoksa, o sandık biraz “sessiz sinema kutusu”na döner. 🎬

🇹🇷 Türkiye’de Son 20 Yıl: Kumanda Kimdeydi?

Son 20 yılda Türkiye’de demokrasi, biraz “mevsimlik işçi” gibi çalıştı. Bazen geldi, bazen gitti. Profesör Daron Acemoğlu’nun dediğine göre Türkiye, demokrasisi en çok gerileyen dört ülkeden biri olmuş. Düşünsene Bilal, demokrasi kışı yaşıyoruz diyor adam. Kar yağmış, yollar kapanmış, görüş mesafesi sıfır. ❄️

🧊 Demokrasi Kışı Belirtileri:

• Medyada tek seslilik: Her kanal aynı şeyi söylüyor.

• Yargıda taraflılık: Hakim karar verirken önce “kim” olduğuna bakıyor.

• İfade özgürlüğü kısıtlı: Tweet attın mı, hop savcılıkta kahve içiyorsun.

• Sivil toplumun zayıflaması: Dernekler, vakıflar ya susturuluyor ya da “uyumlu” hale getiriliyor.

🏗️ Ama Kalkınma Var Diyenler?

Cumhurbaşkanı Erdoğan’a göre son 20 yıl, Cumhuriyet tarihinin en büyük kalkınma hamlelerinin yaşandığı dönem. Yollar, köprüler, hastaneler... Evet Bilal, bunlar güzel şeyler. Ama demokrasi sadece asfaltla ölçülmez. Demokrasi biraz “gönül yolu” gibidir. O yolun taşları fikirle, özgürlükle, adaletle döşenir. 🛤️

🎨 Metaforlarla Türkiye'de Demokrasi

• Demokrasi bir orkestra gibidir. Her enstrüman kendi sesini çıkarır. Ama son 20 yılda Türkiye’de bazen sadece davul çaldı, bazen sadece zurna. Diğerleri susturuldu. 🎺🥁

• Demokrasi bir çay ocağıdır. Herkes kendi demine göre içer. Ama son yıllarda “tek bardak, tek dem” politikası yürürlükte. 🍵

• Demokrasi bir sahnedir. Herkes rolünü oynar. Ama bazen sahneye sadece başrol çıkıyor, figüranlar perde arkasında bekliyor. 🎭

🧠 Son Söz Bilal:

Demokrasi, sadece seçim günü sandığa gitmek değil. Her gün konuşabilmek, eleştirebilmek, fikrini savunabilmek. Kumanda elden ele dolaşmalı ki herkes izlediği diziden memnun kalsın. Yoksa millet “yayın kesildi” diye televizyonu kapatır. 📺

Demokrasi Üzerine Serbest Bir Şiir

Bir sabah uyandık, 

Ekranda tek kanal, kumanda yok, ama “seçtin” dediler. 

Oysa,

Sadece biz uzaktan kumandalıydık.

Demokrasi mi dedin Bilal? 

O bir rüzgârdı, 

Herkesin saçını farklı savuran. 

Ama biz, 

Aynı jöleyle taranmış kafalar gibi tek yöne eğildik.

Sandık geldi, ama içi boştu. 

Oylar vardı, ama sesler sustu. 

Bir tür “sessiz sinema” oynadık, 

Rejisör belli, figüranlar çok.

Adalet mi? Bir teraziydi, 

Ama kefeleri parti rozetinden yapılmış. 

Hakim cübbesi, 

Biraz da rozetli takım elbise gibi duruyordu.

Gazeteci sustu, 

Köşe yazarı köşeye sıkıştı, 

Manşetler, tek elden yazıldı. 

Basın özgürlüğü, 

Bir tür “basınç” haline geldi.

Sivil toplum? 

O bir çay bahçesiydi eskiden, 

Herkes kendi demine göre içerdi. 

Şimdi tek bardak var, 

Tek dem, tek şeker. 

İçmeyene “vatan haini” damgası.

Bilal, bu bir demokrasi değil, 

Bu bir dekorasyon. 

Sandık var, ama altı boş. 

Seçim var, ama seçenek yok. 

Halk var, ama halkın sesi yankılanmıyor.

Yollar yapıldı, köprüler kuruldu, 

Ama fikirler hâlâ karşıya geçemiyor. 

Beton yükseldi, ama özgürlük alçaldı. 

İmar var, ama ifade ruhsatsız.

Demokrasi bir orkestra olmalıydı, 

Her enstrüman kendi sesini bulmalıydı. 

Ama biz, 

Tek bir davulun ritmine marş marş yürüdük.

Bilal, bu şiir sana değil, 

Bu şiir susturulanlara, 

Bu şiir “seçip seçemeyenlere”, 

Bu şiir, kumandayı elinde tutmak isteyenlere.

Ahmet ATAM

Related Posts